“Neurodiversiteit is geen afwijking, het is een andere manier van denken en zijn, en juist dat maakt de wereld rijker.”
Saskia Schepers
Carmen E.J. de Vries
Functie: Verpleegkundige en verplegingswetenschapper
Achtergrond:
HBO-Verpleegkundige:
2019-2021: Jeroen Bosch Ziekenhuis: Verloskunde
2021-heden: Erasmus Medisch Centrum: Cardiologie- en Cardio-thoracale chirurgie
Verplegingswetenschapper:
2022-2025: Erasmus Medisch Centrum: junior onderzoeker
2025-heden: Erasmus Medisch Centrum: Promovenda
Affiniteit met neurodivergentie:
Sinds 2024 ben ik me steeds intensiever gaan verdiepen in neurodiversiteit en de impact ervan op de samenleving, met een focus op de zorg. Als verpleegkundige constateerde ik hoe sommige collega’s worstelden met de hoge eisen die aan hen werden gesteld. Wat mij echter vooral opviel, was de manier waarop met collega’s werd omgegaan die opvielen door hun andere manier van werken. In plaats van hen te ondersteunen, werd er vooral over gesproken en geklaagd.
Mijn zoektocht begon met het lezen van boeken zoals ‘Als alle breinen werken’ van Saskia Schepers en ‘The Power of Neurodiversity’ van Thomas Armstrong. Bij verder literatuuronderzoek ontdekte ik dat neurodiversiteit vaak voorkomt in verschillende werkvelden, maar dat er binnen de gezondheidszorg, en vooral in de verpleegkunde, nog weinig onderzoek naar is gedaan. Ik ben ervan overtuigd dat de diversiteit in onze breinen van grote meerwaarde kan zijn in de verpleegkunde, mits er ruimte wordt geboden om kwaliteiten optimaal in te zetten en uitdagingen beter te ondersteunen. Met mijn onderzoek hoop ik hier meer bewijs voor te vinden.
Monique van Dijk
Functie: Hoogleraar Verplegingswetenschap en zelfstandig coach
Achtergrond:
Verpleegkunde en Psychologie
Affiniteit met neurodivergentie:
De afgelopen jaren is mijn interesse in neurodivergentie gegroeid, vooral door te zien hoe collega’s soms worstelen met de hoge eisen of rigiditeit binnen hun organisatie. Aan de andere kant heb ik ook mensen gezien die, door hun neurodivergentie optimaal gebruikmaakten van hun unieke kwaliteiten en daardoor juist creatieve ideeën en verrassende oplossingen wisten aan te dragen. Steeds meer besef ik dat neurodivergentie meer een continuüm is en dat de tweedeling tussen neurodivergent en neurotypisch te simplistisch is.
Léon C. de Bruin
Functie: Hoogleraar Cognitieve Diversiteit (Radboud Universiteit Nijmegen), Hoogleraar Filosofie van de Neurowetenschappen (Amsterdam UMC)
Achtergrond:
2005-2009: PhD Filosofie Universiteit Leiden
2006-2007: MSc Cognitieve neuropsychologie Leiden University
2003-2004: MA Filosofie Vrije Universiteit Amsterdam
Affiniteit met neurodivergentie:
Mijn interesse in neurodiversiteit is in eerste instantie ontstaan in het onderwijs. In de cursussen die ik gaf, kwam ik steeds vaker studenten tegen met een officiële diagnose (ADHD, autisme, angststoornis, borderline), maar ook studenten die zichzelf hoogbegaafd of hooggevoelig noemden. De uitdaging was om daar in de onderwijspraktijk goed mee om te gaan en te kijken hoe we die verschillen op een passende manier konden ondersteunen.
In mijn onderzoek ben ik me de afgelopen jaren steeds meer gaan richten op de filosofie van de psychiatrie: de vraag wie of wat eigenlijk bepaalt wat een mentale stoornis is, en hoe dit wordt afgebakend ten opzichte van wat we ‘normaal’ functioneren noemen.
Gaandeweg kwam daar ook een persoonlijke dimensie bij. Ik heb een officiële ADHD-diagnose en herken mezelf in verschillende kenmerken die met ASS worden geassocieerd, maar ik had nooit echt de verbinding gelegd tussen mijn eigen ervaringen en mijn werk als docent en onderzoeker.
Sindsdien ben ik me steeds meer gaan realiseren hoe belangrijk het is om juist deze aspecten van jezelf — die soms lastig zijn, maar ook heel krachtig — een plek te geven in de professionele omgeving, in plaats van voortdurend te compenseren of te maskeren. In mijn oratie Van stoornis naar verschil (2025) pleit ik daarom voor een inclusiever perspectief op neurodiversiteit, niet alleen in het onderwijs, maar ook in organisaties zoals Defensie, het rechtssysteem en de gezondheidszorg.
Amber Kersten
Functie: Universitair Docent Strategisch en Inclusief HRM, Tilburg University
Aanjager Werkveld van WAVE (startawave.nl), Fontys Hogescholen
Achtergrond:
2024-heden: Universitair Docent, Tilburg University
2020-2024: PhD, Tilburg University en TNO
2019-2020: Docent Human Resource Studies, Tilburg University
Affiniteit met neurodivergentie:
Jaren geleden begon mijn onderzoek naar de rol van werkgevers bij het bevorderen van inclusie op onze arbeidsmarkt. Hierbij richtte ik me op vragen als: ‘Wat drijft werkgevers om juist wél of niet bezig te zijn met inclusie?’ en ‘Hoe bouwen zij aan de inclusiviteit van hun organisaties?’. Zo kwam ik gaandeweg op het onderwerp van neurodiversiteit terecht. Juist de diversiteit in denken en doen, die komt kijken bij neurodiversiteit, bleek voor veel werkgevers uitdagingen mee te brengen. En onderzoek naar juist deze uitdagingen ontbrak nog!
In het onderzoek dat volgde, richtte ik me – samen met een groep van getalenteerde en neurodiverse collega’s – op inzichten die werkgevers kunnen helpen om neurodivergentie (en neurodiversiteit) positiever te omarmen. Dat vraagt een staaltje ‘omdenken’ van werkgevers. Minder kijken naar de tekortkomingen en juist meer naar het afstemmen van de context op iemand behoeften én talenten. En juist wanneer dát lukt, kunnen er ontzettend mooie samenwerkingen ontstaan die de diversiteit in denken en doen tot bloei laten komen.